Spod Apteki. Przed Mąkolicami odjechaliśmy w 3. osoby, później nasza grupa powiększyła się do 6. i dojechaliśmy na kreskę ok. 1 min przed grupą.
Jazda w odjeździe to była równa godzina gazu: HRavg=182 (max 196, min 172). Ułożyliśmy się na podwójnym, mocny skład, nikt nie kombinował i szło.

W miarę lekka przejażdżka wieczorem. Jeden akcent z wysoką kadencją.

Dwie duże rundy na Kalonce.

Wysoka kadencja + 1x tempówka na 5 km (Vśr= 40,0 km/h).
Po 20-tej temperatura odczuwalna w okolicach 15 stopni.

Finisz rundy w Wódce/Kalnce © walenbike2

Z Kasztanami. Nie najlepsze samopoczucie po późnym śniadaniu. Średnia z rundy 38,2 km/h.

Pyknęło 5000 km w 2013.
Od Anielina na horyzoncie było widać budujące się Cb, a przy nawrotce w Mąkolicach stwierdziłem, że nie ma co się ociągać z powrotem, bo chmury znacząco się wypiętrzyły i zbliżyły (szły pod wiatr).

Buduje się ładne kowadełko Cb © walenbike2

Zbudowało się, ale stanęło © walenbike2

Wyciągnąłem górala i zmieniłem przebitą dętkę, która czekała na tę operację od początku maja. Czyżby najdłuższy okres bez terenu od 9 lat (pomijając zimę na zimówce)? Rundka przez Łagiewniki (ktoś mnie prawie rozjechał zjeżdżając za Okólną - ratowałem się w krzaki) i punkt widokowy.

Pierwsze dwie rundy bardzo szybkie, na starcie ustawiony byłem pod koniec grupy i nie miałem siły przejść z kity do czuba. Około 1,5 rundy jechałem blisko końca (a więc i gilotyny), lecz na szczęście udało się to jakoś przetrwać i nie zostać urwanym. Grupa mocno się naciągała z powodu wielu ataków, odsłoniętego terenu (szczęśliwie za lekko dmuchało na porządny rant) i powtarzających się ostrych lub 90-stopniownych zakrętów.

Na trzeciej rundzie (w nogach >50 km) tempo delikatnie się uspokoiło (nie żeby spadło, po prostu słabsze skoki chętnych do odjazdu. Zacząłem łapać trochę oddechu i sprawdziłem nogę, co po kontrze mocniejszych zawodników zaowocowało ciężkim zagięciem, późniejszym spłynięciem do nadciągającego peletonu i walką o utrzymanie się w grupie. To chyba na tej rundzie był groźny moment, gdy silna osobowo ucieczka (min. Łukasz i gość z Żolibera + 3-4 innych) odjechała, a w wyniku pogoni peleton podzielił się na trzy (!!) grupki. Nie wiem jak i dlaczego (z tyłu mało widać, ogólnie wypluwałem płuca wtedy) ale wszystko się zjechało. To na tej rundzie miałem myśli typu Co ja tu robię i dlaczego nie zostałem w domu?



Czwarta runda początkowo spokojna, ale to właśnie na niej odjechała decydująca ucieczka (po przeszło 80 km i 2h walki!). Peleton wydawałbyć się wykrwawiony, miałem wrażenie że sporo osób chce wyłącznie dojechać do kreski. Mimo to dalej dynamicznie bujamy się w przedziale 30 km/h (przed zakrętem) i 50-60 km/h chwilę po zakręcie. Im bliżej do mety, tym czułem się lepiej albo po prostu widoczne oznaki zmęczenia u innych zawodników podnosiły mnie na duchu.

Ostatnia piąta runda to walka z łechczącymi uda i podudzia skurczami (wygrana). Musiałem być już lekko wycięty, gdyż przy przechodzeniu do przodu na początku ostatniej pętli złapałem pierwsze pobocze (bez konsekwencji), a złapanie drugiego pobocza na 500 metrów do mety było konsekwencją zbyt dużej agresji przy wielkim zmęczeniu i spadku koncentracji. Drugie pobocze też w sumie bez konsekwencji, ale wytraciłem prędkość, przez co nie mogłem spróbować swoich sił w sprincie o któreś tam miejsce w grupie (za ryzykownie chciałem przyciąć zakręt i asfalt się skończył). Koniec końców zająłem jedno z ostatnich miejsc w peletonie, a fakt ten wyjątkowo mnie irytuje, gdy patrzę w wyniki :-). Ucieczka przyjechała mniej niż 30 sekund przed peletonem i wyglądali na zdrowo umordowanych.

Podsumowując: wyścig dobrze zorganizowany oraz zabezpieczony. Dobra obstawa dla grupy i ucieczki. To był mój najdłuższy wyścig na szosie, jednocześnie w najwyższym tempie.