Pierwsze dwie rundy bardzo szybkie, na starcie ustawiony byłem pod koniec grupy i nie miałem siły przejść z kity do czuba. Około 1,5 rundy jechałem blisko końca (a więc i gilotyny), lecz na szczęście udało się to jakoś przetrwać i nie zostać urwanym. Grupa mocno się naciągała z powodu wielu ataków, odsłoniętego terenu (szczęśliwie za lekko dmuchało na porządny rant) i powtarzających się ostrych lub 90-stopniownych zakrętów.

Na trzeciej rundzie (w nogach >50 km) tempo delikatnie się uspokoiło (nie żeby spadło, po prostu słabsze skoki chętnych do odjazdu. Zacząłem łapać trochę oddechu i sprawdziłem nogę, co po kontrze mocniejszych zawodników zaowocowało ciężkim zagięciem, późniejszym spłynięciem do nadciągającego peletonu i walką o utrzymanie się w grupie. To chyba na tej rundzie był groźny moment, gdy silna osobowo ucieczka (min. Łukasz i gość z Żolibera + 3-4 innych) odjechała, a w wyniku pogoni peleton podzielił się na trzy (!!) grupki. Nie wiem jak i dlaczego (z tyłu mało widać, ogólnie wypluwałem płuca wtedy) ale wszystko się zjechało. To na tej rundzie miałem myśli typu Co ja tu robię i dlaczego nie zostałem w domu?



Czwarta runda początkowo spokojna, ale to właśnie na niej odjechała decydująca ucieczka (po przeszło 80 km i 2h walki!). Peleton wydawałbyć się wykrwawiony, miałem wrażenie że sporo osób chce wyłącznie dojechać do kreski. Mimo to dalej dynamicznie bujamy się w przedziale 30 km/h (przed zakrętem) i 50-60 km/h chwilę po zakręcie. Im bliżej do mety, tym czułem się lepiej albo po prostu widoczne oznaki zmęczenia u innych zawodników podnosiły mnie na duchu.

Ostatnia piąta runda to walka z łechczącymi uda i podudzia skurczami (wygrana). Musiałem być już lekko wycięty, gdyż przy przechodzeniu do przodu na początku ostatniej pętli złapałem pierwsze pobocze (bez konsekwencji), a złapanie drugiego pobocza na 500 metrów do mety było konsekwencją zbyt dużej agresji przy wielkim zmęczeniu i spadku koncentracji. Drugie pobocze też w sumie bez konsekwencji, ale wytraciłem prędkość, przez co nie mogłem spróbować swoich sił w sprincie o któreś tam miejsce w grupie (za ryzykownie chciałem przyciąć zakręt i asfalt się skończył). Koniec końców zająłem jedno z ostatnich miejsc w peletonie, a fakt ten wyjątkowo mnie irytuje, gdy patrzę w wyniki :-). Ucieczka przyjechała mniej niż 30 sekund przed peletonem i wyglądali na zdrowo umordowanych.

Podsumowując: wyścig dobrze zorganizowany oraz zabezpieczony. Dobra obstawa dla grupy i ucieczki. To był mój najdłuższy wyścig na szosie, jednocześnie w najwyższym tempie.

Przepalenie przed jutrzejszym wyścigiem.

Wieczór koło Zelgoszczy © walenbike2

2x tabata

Budują magazyny pod Strykowem © walenbike2

Pod Strykowem szykują teren pod kolejny magazyn. Świeżo zaczęli, bo po bokach placu widać jeszcze ślady po ściętym zbożu.

Aktywny wypoczynek i poniżej.

Przesyca © walenbike2

Zachód nad autostradą na zachód © walenbike2

Z Kaloryfera. Runda na Ozorków. Trzy mocniejsze kopnięcia w kierunku Strykowa (konkret). Ogólnie luz.

Średnia z rundy 38,9 km/h.

Ustawka z Kasztanami. Inwazja górali!
Średnia z rundy 38,6 km/h. A gdyby liczyć start od momentu, gdy Chała naprawił gumę, to było 39,8 km/h! Po kilku dniach odpoczynku dość dobre odczucia. Momentami było ciężko, ale nie musiałem naprawdę głęboko sięgać do rezerw. Jednak na dawanie mocnych zmian nie było szans.

Trening na luzie z jednym sprawdzianem. Wypoczęta noga dobrze szła. Średnia prędkość z intensywnych 30 minut 37,6 km/h.

Niedzielna runda. Dzisiaj spokojnie.

Z Kasztanami. Głośne strzały na Schodach Dulasa