Urwany hak na 10km do mety. U-f-believable!

Ustawiłem się odpowiednio z przodu, więc na asfaltowym starcie trzymałem się czoła wyścigu. Po 20 km przelecianych ze średnią 35 km/h grupa się wykrystalizowała. Jechaliśmy w ok. 16 osób. Jazdę utrudniał porywisty wiatr i naciąganie grupy przy każdym podjeździe. Na jednym z nielicznych piaskowych podjazdów grupa się podzieliła. Było to tuż przed 2-gim bufetem. Zjechaliśmy się w trzech i pracowaliśmy na zmianach, żeby wrócić do grupy. Trasa zaczęła prowadzić pod wiatr, w grupie nie było chętnych do nadawania prędkości, więc ich impet wyhamował. Nam udało się doskoczyć ponownie do czołowej grupy.


Muszę pochwalić samego siebie, bo wykonałem ciężką pracę, żeby powrócić do czoła. Pod nogą była moc! Grupa się uszczupliła bo zostało nas 13 osób. Do mety jechałem bardzo czujnie, nie chciałem powtórki z tej przygody. Tego zadania nie ułatwiał Cezary Zamana, który jeździł pick-upem i kilkukrotnie przedzielił peleton, gdy próbował wyprzedzać na wąskich odcinkach. Robił to bo miał na pokładzie telewizję, a najwyraźniej było zapotrzebowanie na ujęcia grupy z różnych stron..



Do samej mety nie było ataków. Dopiero na kilkaset metrów przed metą się zaczęło. Nie udało się utrzymać koła i straciłem 30 sekund do pierwszego. Tylko 30s i aż 30s! W rezultacie przyjechałem na 10. miejscu open i 8 w M2. Ale to był dobry etap!

A właściwie szukanie CS 200 w miejscu wywrotki. Nie znaleziono :-(

Drugi etap to start z Prostek. Nie wczytywałem się w regulamin Gwiazdy Mazurskiej, więc zdziwiłem się brakiem sektorów. Nie ustawiłem się wystarczająco z przodu i na pierwszych trzech zakrętach po 90-siąt stopni zostałem przyblokowany. Gdy wyjechałem na asfaltową, prostą, rozbiegówkę to czub był już mocno z przodu. Asfalt skończył się szybko, ścieżka się zwęziła, bo zaczął się singiel po wale przeciwpowodziowy. Tu znów spowolnienie, bo trzeba było podprowadzić rower. Na domiar złego ci sprytniejsi wjeżdżali od drugiej strony i szło im to sprawnie..



Po tych przykrych przygodach jechałem mocno i przebijałem się do przodu. Na szutrach jechaliśmy już w silnej grupie. W porównaniu do dnia poprzedniego - nie wiało. Kręciło mi się świetnie, aż w pewnym momencie zaliczyłem glebę na błotnym odcinku. Niby nic poważnego, ale chwilę trwało nim doszedłem do siebie. Moja grupka odjechała i goniłem ją przez następne 30 km!!! Po paru km zorientowałem się również, że zgubiłem Polara CS 200, którego wyrwało mi z kiery razem z mocowaniem. :-(

Po chwili miałem kolejną przygodę. Po przebrodzeniu bajora (kolejnego zresztą..) tak energicznie wybiłem się, aby wskoczyć na siodło, że spadłem na nie z dużo większej wysokości niż powinienem. BARDZO zabolało. Na bufecie w Rygielu kolejna niespodzianka. Dziwne oznaczenie skrętu w lewo, skręcam w ostatniej chwili po złapaniu butelki i wjeżdżam na czyjeś podwórko. Jak się okazuje nie tylko ja tam się zagapiłem, Kingę spotkało coś gorszego - gleba.



Od tego momentu złe uroki minęły. Jechało mi się znakomicie, noga dobrze podawała. Dojeżdżałem do pojedynczych wagoników poodczepianych z pociągu w którym jechałem przed glebą. Po paru kilometrach jedziemy w trzech i gonimy właściwy pociąg. W końcu go doganiamy, ale do grupy dociągamy tylko we 2-ch. Zdążyłem 3 minuty odpocząć po szalonej pogoni po "ścieżkach rowerowych" w środku lasu, gdy ktoś z grupy zaatakował na jednym z nielicznych odcinków stricte terenowych. Nie wiele myśląc przeskoczyłem na hopce grupę i siadłem na koło. Tak dojechaliśmy na metę, gdzie po emocjonującym finiszu (rywal odjechał mi na kilkanaście metrów już na samym stadionie, na ostatniej prostej skasowałem jego przewagę) mieliśmy identyczny czas! Choć na moje oko to byłem z przodu o grubość opony :-P



Zająłem 20 miejsce open (ex aequo) i 13 w M2. Szkoda gleby na początku, bo był potencjał na bardzo dobry wynik.

Czy wspomniałem o najgłębszej kałuży Gwiazdy Mazurskiej? Była po pas!

Sądziłem, że w tym roku nie będę startował w Mazovii. A jednak zdecydowałem się i to od razu na całą Gwiazdę Mazurską!
Sektor z zeszłego roku przepadł, ale w ostatniej chwili udało mi się mailowo wpisać na listę 2-giego sektora. Start w ładnym miejscu, czyli bulwarze w Ełku nad Jeziorem Ełckim. Trasa zaczęła się od 4 km asfaltu, więc spokojnie przebiłem się do przodu grupy. Na szutrze zaczęło się rozluźniać i dogoniliśmy tyły 1-szego sektora. Na błocie zobaczyłem Andrzeja, ale jeszcze go nie dogoniłem. Jechałem zachowawczo, bo nie chciałem przegiąć na pierwszym etapie. W pewnym momencie zorientowałem się, że jadę w grupie z kobietą! Jechała jak robot, a faceci zdychali na jej kole. Na mecie okazało się, że to Marzena Wasiuk, więc moje zdziwienie lekko opadło.

Dopiero w połowie trasy podkręciłem tempo, a właściwie zachęciło mnie fakt wyprzedzenia przez dwóch kolarzy, którzy narzucili mocne tempo na wietrznym odcinku. Tak.. wiatr tego dnia był naprawdę mocny! Porywy potrafiły przesunąć rower, gdy jechało się po błocie. Fun!



Po podkręceniu tempa zaraz dogoniłem Andrzeja. To nie był jego dzień i etap. Do mety jechałem mocnym, równym tempie. Na szutrowych odcinkach minąłem sporo osób. Tuż przed metą doganiając kolejną grupkę, przejechałem się na ich błędzie nawigacyjnym i wjechaliśmy w złą ścieżkę. Na szczęście szybko się zorientowaliśmy, ale i tak kosztowało to koło 1 minuty w plecy. Do mety jazda na dużym zapieku. Dystans mega ukończyłem na 15 miejscu i 7 w M2. Do Ziółka straciłem 2 minuty, więc nie było źle.
W końcu wyścig gdzie noga i sprzęt kręciły się prawidłowo ;-)